Επιπλοκές στον τοκετό και πυελικό έδαφος

Κατά τον τοκετό υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που αυξάνουν σημαντικά τη βλάβη του πυελικού εδάφους. Πότε θα είναι μεγαλύτερη η ζημιά; Στην περίπτωση επιπλοκών στον τοκετό, για παράδειγμα:

• Όταν ο τελικός σπασμός, ο χρόνος που έχει παρέλθει από τη στιγμή που επιτεύχθηκε η πλήρης διαστολή μέχρι τη γέννηση του μωρού, είναι υπερβολικά πολύς και μεγάλος.
• Όταν το μωρό είναι μεγάλο (εμβρυϊκή μακροσωμία)
• Όταν ο μαιευτήρας θεωρήσει βολικό, λόγω πιθανής δυσφορίας του εμβρύου, να εφαρμόσει όργανα όπως η λαβίδα ή οι σπάτουλες. Αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο τέντωμα και συμπίεση των μυών, των ιστών και των νεύρων του πυελικού εδάφους. Πολλές μελέτες έχουν δείξει τη σχέση μεταξύ της χρήσης οργάνων και των τραυματισμών στο πυελικό έδαφος. Η επισιοτομή είναι σχεδόν αναπόφευκτη όταν χρησιμοποιούνται όργανα και αυτή η επισιοτομή, από μόνη της, είναι ήδη άμεσος τραυματισμός των μυών και των ιστών.
• Από την άλλη πλευρά, ο τρόπος που σπρώχνει η μητέρα επηρεάζει το πυελικό έδαφος και, τέλος, η θέση παίζει ρόλο επίσης. Εδώ και δεκαετίες μελετάται το πώς επιδρούν οι στάσεις της μητέρας στον τοκετό και είναι γνωστό ότι υπάρχουν στάσεις που προστατεύουν περισσότερο το πυελικό έδαφος και άλλες που είναι πιο επιβλαβείς.

Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να ελαχιστοποιήσουν ή να αυξήσουν τη ζημιά στο πυελικό έδαφος και πρέπει να αξιολογηθούν από επαγγελματίες. Αν και δεν μπορούμε να ελέγξουμε όλα όσα συμβαίνουν σε έναν τοκετό, ένας προϋπάρχων καλός μυϊκός τόνος βοηθά στη μείωση των κινδύνων. Εάν οι μύες μας είναι δυνατοί και εύκαμπτοι, θα διευκολύνουν την έξοδο του μωρού.

Πηγή: Δρ. Gema García Gálvez και Δρ. Carolina Walker