Εμμηνόπαυση με παιδιά στην εφηβεία: Τέλεια καταστροφή;

Συχνά βαδίζουμε χέρι-χέρι με τα παιδιά μας στην εφηβεία, ενώ εμείς οι ίδιες περνάμε το δικό μας στάδιο ψυχολογικών και ορμονικών αλλαγών, που σε πολλές περιπτώσεις μοιάζουν με αυτές του έφηβου παιδιού μας: διακυμάνσεις στη διάθεση και την ψυχική κατάσταση, λιγότερη ενέργεια, κούραση λόγω δυσκολιών στον ύπνο, “δεν καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας”, αντιμετωπίζουμε σωματικές αλλαγές, επαναπροσδιορίζουμε την εικόνα του εαυτού μας….

Δεν έχουμε να διαχειριστούμε μόνο τη δική μας συναισθηματική καταιγίδα, αλλά και εκείνη των παιδιών μας στην εφηβεία, και αυτό είναι πια υπερβολικά πολύ!

Είναι σημαντικό να μάθουμε να ζούμε αυτό το στάδιο με κατανόηση για τον εαυτό μας και για τα παιδιά μας, ώστε να μπορούμε να το διαχειριστούμε ως ομάδα. 

Συμβουλές για την αντιμετώπιση της εφηβείας των παιδιών μας κατά τη διάρκεια της εμμηνόπαυσης

Να έχουμε επίγνωση του τι μας συμβαίνει

Να αναγνωρίζουμε από πού προέρχεται η κούρασή μας, ο εκνευρισμός μας… να ξέρουμε τι προέρχεται από εμάς και τι δεν είναι δικό μας. Για να μην κατηγορούμε το άλλο άτομο για το θυμό ή τον εκνευρισμό μας.

Να έχουμε επίγνωση του τι συμβαίνει στα παιδιά μας. 

Να κατανοούμε τις εγκεφαλικές αλλαγές που συμβαίνουν στα παιδιά μας. Ο εγκέφαλός τους φτάνει σιγά σιγά στο τέλος της διαμόρφωσής του, κυρίως η περιοχή που είναι υπεύθυνη για τον προγραμματισμό και την αυτορρύθμιση, οπότε είναι σημαντικό να ερμηνεύουμε την αποδιοργάνωση και τις εκρηκτικές στιγμές τους με αυτόν τον τρόπο και όχι ως κάτι προσωπικό εναντίον μας.

Να μιλήσουμε γι’ αυτό με το παιδί μας. 

Να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Πώς νιώθουμε, να ξέρουμε πώς να ζητάμε συγγνώμη και από τις δύο πλευρές, να εξηγούμε ότι μερικές φορές όλοι νιώθουμε ότι “δεν καταλαβαίνουμε ούτε τον εαυτό μας” και ότι είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πολύ έντονα συναισθήματα αυτήν την περίοδο που μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε.

Εστίασε στον στόχο σου

Πριν ξεκινήσεις μια συζήτηση, αφιέρωσε ένα λεπτό για να αναπνεύσεις και να επικεντρωθείς στο στόχο σου, που είναι να συνοδεύσεις το παιδί σου στη διαδικασία ωρίμανσής του και να παραμείνεις όσο το δυνατόν πιο ήρεμη.

Στρατηγικές για να ξέρουμε να αυτορρυθμιζόμαστε 

Να μάθετε μαζί κάποιες στρατηγικές για να ξέρετε πώς να αυτορρυθμίζεστε, για παράδειγμα, να δίνετε ο ένας στον άλλον ένα “τάιμ άουτ”, για να αποστασιοποιείστε από την κατάσταση και να συνεχίζετε να μιλάτε όταν θα είστε και οι δύο πιο ήρεμοι. Χρησιμοποιήστε την αίσθηση του χιούμορ σας: μην χάνετε τις ευκαιρίες να “κάνετε χαζά” μαζί. Μερικές φορές η ακαμψία και η ανάγκη διατήρησης της τάξης μάς κατακλύζουν τόσο πολύ που μοιάζουμε να είμαστε οι δικαστές ή οι αστυνομικοί του σπιτιού μας και χάνουμε αυτό το αίσθημα σύνδεσης κι ενσυναίσθησης που είναι τόσο απαραίτητο.

Στιγμές μητέρας – παιδιού

Βρείτε τις στιγμές μητέρας-παιδιού για να μιλήσετε ή να κάνετε κάποια δραστηριότητα μαζί, και αν περιλαμβάνει σωματική κίνηση, ακόμα καλύτερα. Από το να βγάλετε μαζί το σκύλο έξω βόλτα (αν έχετε) μέχρι το να βγάλετε έξω τα σκουπίδια μαζί, αξιοποιήστε αυτές τις στιγμές για να επανασυνδεθείτε.

Άφησε τα παιδιά να έχουν το δικό τους χώρο

Να κατανοήσουμε ότι τα παιδιά μας θα χρειαστούν περισσότερο χρόνο ανεξαρτησίας και να το αποδεχτούμε. Δεν θα ζητούν πλέον τη γνώμη μας και δεν θα μας έχουν ως σημείο αναφοράς και θα προτιμούν να περνούν περισσότερο χρόνο μόνα τους στο δωμάτιό τους ή και με τους φίλους τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι χάνουμε τη σημασία μας ως μητέρες. Εξακολουθούν να μας χρειάζονται και είμαστε πάντα διαθέσιμες, αλλά με διαφορετικό τρόπο!

Επίτρεψε στον εαυτό σου να έχεις το δικό σου χώρο

Κι εμείς επίσης θα χρειαστούμε περισσότερο χρόνο ή απόσταση για να προσπαθήσουμε να φροντίσουμε τον εαυτό μας, να χαλαρώσουμε… Ίσως χρειάζεται να απαιτούμε λιγότερα από τον εαυτό μας, ώστε να μπορέσουμε να “αδειάσουμε το ποτήρι” για να μην ξεχειλίσει και να μην επιβαρυνθούμε περισσότερο.

Δες τη θετική πλευρά 

Δες όλα τα θετικά που μπορεί να έχει και αυτό το στάδιο. Παρατήρησε την ενέργεια και τον ενθουσιασμό με τον οποίο ανακαλύπτουν τις πρώτες κοινωνικές εμπειρίες και την ανεξαρτησία τους.

Ήσουν και εσύ κάποτε έφηβη

Τέλος, θυμήσου την εφηβεία σου, ποια αντιμετώπιση θα σου άρεσε να είχες τότε; Την αλλάζεις ή επαναλαμβάνεις το ίδιο που έγινε στη δική σου εφηβεία;

Να θυμάσαι: φρόντιζε τον εαυτό σου για να φροντίζεις και τα παιδιά σου. Να συμπάσχεις, να συνδέεσαι και πάντα, πάντα, πάντα… Να έχεις αίσθηση του χιούμορ!

Πηγή: Alicia Jiménez Castellot. Ψυχολόγος. Διευθύντρια του Asertia γραφείου coaching και ψυχολογίας.