Πώς (και γιατί) να γίνετε επιλεκτικά διαθέσιμοι.

Καταπληκτική έννοια αυτή της διαθεσιμότητας! Για διαφορετικούς λόγους και  δικαιολογίες ο καθένας, είμαστε πολύ συχνά διαθέσιμοι σε πράγματα κι ανθρώπους που δεν μας κάνουν καλό: φόβος, καθωσπρεπισμός, κοινωνικές επιταγές, ανάγκη αποδοχής, αδυναμία άρνησης, έλλειψη ορίων, χαμηλή αυτοεκτίμηση, εσφαλμένες πεποιθήσεις…

Ας ξεκινήσουμε από μια βασικότατη αρχή:

Ο κάθε άνθρωπος “βρίσκει και κάνει”

ή αλλιώς

“κάνει μέχρι εκεί που τον παίρνει”.

Με άλλα λόγια, αν εμείς αφήσουμε το περιθώριο τότε οι πιθανότητες είναι ότι ο άλλος θα το εξαντλήσει. Όχι απαραίτητα γιατί είναι κακός άνθρωπος αλλά γιατί έτσι είναι η ανθρώπινη φύση.

Αν γίνεσαι χαλάκι, μην παραπονιέσαι που σε πατάνε. (Και σίγουρα μην περιμένεις να πηδήξει κάποιος πάνω από το χαλάκι, να μην το λερώσει ή να μην το κλοτσήσει! Θα ήταν εντελώς παράλογο!)

Να θυμάστε ότι είναι πιο εύκολο να κατηγορήσεις κάποιον επειδή ξεπέρασε τα όριά σου παρά να τον σταματήσεις πριν το κάνει. Μερικές  από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες είναι να ανήκουμε κάπου, σε μια οικογένεια, σε κάποιο κοινωνικό σύνολο στο οποίο μπορούμε να είμαστε προστατευμένoι και  –ιδανικά- να είμαστε αγαπητοί και αποδεκτοί. Αυτή είναι μια ανθρώπινη αναγκαιότητα τόσο φυσική όσο και αυτή της προστασίας και διαιώνισης του είδους. Γι αυτό και όταν μπει σε λειτουργία, υποσυνείδητα αρχίσουμε και γινόμαστε διαθέσιμοι για τοξικές σχέσεις, ανθρώπους που δεν μας κάνουν καλύτερους, δουλειές που μας αφήνουν ανικανοποίητους, προσβολές κ λόγια που μας πληγώνουν. Στην ανάγκη μας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, να μη δημιουργήσουμε “θέμα”, να μην μας πουν ιδιότροπους ή απαιτητικούς, δεχόμαστε καταστάσεις που μας είναι δυσάρεστες, λέμε ναι όταν θέλουμε να πούμε όχι, κλείνουμε τα μάτια όταν πρέπει να βάλουμε τις φωνές και γυρνάμε το άλλο μάγουλο όταν πρέπει να αστράψουμε κι εμείς ένα χαστούκι και να υπερασπιστούμε με νύχια και με δόντια τον εαυτό μας, τις θέσεις μας, τις αξίες και τις ανάγκες μας.

Το καλύτερο (ή χειρότερο!) είναι ότι όταν αποφασίσουμε να αλλάξουμε τους κανόνες ή τις συνθήκες που έχουμε δημιουργήσει με την ανοχή μας, νιώθουμε και τύψεις! . Αισθανόμαστε ότι αφήνουμε τον άλλο “ξεκρέμαστο” και ότι κάνουμε Κάτι ενάντια στις αξίες μας και τα διάφορα πρέπει.

Κι όμως! Τα όρια τα βάζουμε εμείς. Κανείς άλλος! Εμείς ορίζουμε μέχρι “πού παίρνει” τον καθένα. Και πρέπει να τα ορίσουμε με σωφροσύνη κ σεβασμό στον εαυτό μας.

Βάλτε ξεκάθαρα όρια. Η έλλειψη ορίων δεν σας κάνει πιο ευχάριστους/ αποδεκτούς/ αγαπητούς, τουλάχιστον όχι σε βάθος χρόνου. Σας καθιστά πιο θύμα και γι αυτό λιγότερο ελκυστικούς. Αν όλα αυτά σας φαίνονται βουνό, ακολουθήστε τους παρακάτω 7 τρόπους για να προστατεύσετε τον εαυτό σας.

1. Αποφασίστε εσείς για ποιόν και για τι θέλετε να είστε διαθέσιμοι.
2. Αποδεχθείτε ότι δεν θα τα έχετε καλά με όλους κι ότι αυτό δεν είναι πρόβλημα
3. Χαλαρώστε, ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει ακόμα κι αν εσείς αποφασίσετε να σταματήσετε το πεντάλ!
4. Κάντε προτεραιότητα την ψυχική σας ηρεμία και την υγεία σας
5. Κάντε πράγματα για τον εαυτό σας. Κανείς δεν εκτιμάει
6. Φερθείτε στον εαυτό σας όπως θέλετε να σας φέρονται
7. Απομακρυνθείτε αποφασιστικά αλλά με ηρεμία, ανθρωπιά και κομψότητα από κάθε τι και καθέναν που σας ρουφάει ενέργεια και χαρά

Αν όλα τα παραπάνω αποτύχουν τότε επαναλάβετε δυνατά όσες περισσότερες φορές μπορείτε μέσα στην ημέρα σας:

Αν δε με κάνεις καλύτερο/η, ευτυχέστερο/η, πλουσιότερο/η… τότε ΔΕΝ είμαι διαθέσιμος/η

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου