Το σπίτι μας είναι το καταφύγιό μας. Κι αν όχι, είναι στο χέρι μας να το κάνουμε να είναι η γυάλινη μπάλα μας μέσα στην οποία κανένας δεν μπορεί να μας αγγίξει, να μας στενοχωρήσει,
να μας σκοτεινιάσει. Για να το καταφέρετε αυτό, βάλτε τους κανόνες σας ξεκινώντας
από τον εαυτό σας:

1. Φροντίστε να υπάρχει πάντα καθαρός αέρας σε κάθε δωμάτιο.

2. Τα φρέσκα λουλούδια ή φυτά (βασιλικός, λεβάντα, ρίγανη) σε βάζα ή γλάστρες
μπορούν να αλλάξουν την ατμόσφαιρα και το κέφι σας. Βάλτε ένα και στο μπάνιο σας!

3. Βάλτε κανόνες στη χρήση των κινητών, της τηλεόρασης και όλων των ηλεκτρονικών συσκευών.

4. Επιλέξτε ποιούς και πότε δέχεστε στο σπίτι σας. Κάθε άνθρωπος φέρνει μαζί του
την ενέργειά του. Αποφύγετε όσους θα σας επιβαρύνουν. Αντίθετα, καλέστε απλόχερα
και συχνά αγαπημένους φίλους και οικογένεια, φίλους των παιδιών σας κλπ.

5. Ακόμα και οι τοίχοι έχουν μνήμη. Γεμίστε το σπίτι σας με γέλια και χαρούμενες φωνές,
με όμορφες αναμνήσεις, γιορτές και στιγμές ηρεμίας, ξεκούρασης και απόλαυσης.
Δημιουργήστε γωνιές ανάγνωσης.

6. Φροντίστε ώστε το δωμάτιο σας να προάγει ένα ήρεμο ύπνο και…

7. Θυμηθείτε τον κανόνα 1 προς 3: για κάθε φωνή ή καυγά, πρέπει να κάνετε
τρεις θετικές πράξεις, λόγια, σκέψεις.

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Η Μελίνα ήρθε στην πρώτη μας συνάντηση από περιέργεια. Ήθελε να μάθει τι είναι το Life Coaching (Προσωπική Υποστήριξη) και πως λειτουργεί. Το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν:
δεν έχω κάποιο πρόβλημα, γενικά την παλεύω μια χαρά οπότε δεν σε χρειάζομαι. Απλώς ήθελα
να δω τι είναι αυτό το coaching!

Η μεγαλύτερη παρεξήγηση γύρω από το να ζητάς βοήθεια είναι ότι χρειάζεται να το κάνεις μόνο όταν έχεις εξαντλήσει κάθε όριο μόνος σου.

Δεν πρέπει να είναι η ζωή σου χάλια για να αναζητήσεις βοήθεια για κάτι καλύτερο! Δεν πρέπει
να τα έχεις εξαντλήσει τον εαυτό σου σε μοναχικές προσπάθειες. Δεν πρέπει να νιώθεις ντροπή επειδή θες βοήθεια. Δεν πρέπει καν να χρειάζεσαι βοήθεια για να την ζητήσεις η για να τη δεχτείς. Πρέπει μόνο να την θέλεις!

Η αναζήτηση, ακόμη και η αποδοχή βοήθειας έχει περάσει στην κουλτούρα μας σαν δείγμα αδυναμίας. Εγώ πάλι προτιμώ να την βλέπω σαν εξοικονόμηση ενέργειας και χρόνου, σαν ευκαιρία να μοιραστώ, να συνδιαλλαχτώ και να μάθω κάτι παραπάνω, αλλά και να περάσω πιο ευχάριστα.
Η πιο συχνή απάντηση στην ερώτηση «-Γιατί δεν ζητάς βοήθεια;», είναι «-Μα αφού μπορώ
να το κάνω μόνος/η μου!». Δεν αμφιβάλλω ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνη σου.
Το ερώτημα είναι: Θέλεις;

Ένας εύκολος τρόπος να απαλλαγείτε από την ενοχή και το αίσθημα ανικανότητας η αποτυχίας που συνοδεύει την βοήθεια είναι να τη δείτε σαν τη γυμναστική. Δεν χρειάζεται να είσαι υπέρβαρος, με προβλήματα υγείας και άσχημη εμφάνιση για να αθληθείς. Μπορεί να είσαι
πολύ όμορφη και αδύνατη αλλά να θέλεις λίγο σφίξιμο. Μπορεί να είσαι τέλειος/α και να θέλεις
να διατηρήσεις τη φόρμα σου. Μπορεί απλά να σε πονάει η μέση σου από την καθιστική ζωή
και να θέλεις να νιώσεις καλύτερα.

Έτσι είναι και το Coaching: είναι μια πνευματική γυμναστική για τα μικρά και τα μεγάλα
που σας απασχολούν, για αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν και για όσα θα έρθουν.
Θυμηθείτε όμως κάτι: Δεν υπάρχει Coach, ψυχολόγος, θεραπευτής που έχει το μαγικό ραβδί
που θα σας λύσει τα προβλήματα. Το μαγικό ραβδί για εσάς το έχετε εσείς! Είναι κλειδωμένο
μέσα στο υποσυνείδητο η και στο ασυνείδητό σας και περιμένει να το ανακαλύψετε,
να το ενεργοποιήσετε. Το μαγικό σας ραβδί, που θα κάνει τη ζωή σας πιο όμορφη
και θα σας φέρει όλα όσα ονειρεύεστε είναι οι πάμπολλες ικανότητες, δεξιότητες και δυνάμεις
που έχετε μέσα σας και δεν τις υποψιάζεστε καν. Αυτό που κάνει ο coach δεν είναι
παρά να σας βοηθήσει να τις ανακαλύψετε, να τις ξεκλειδώσετε και να τις χρησιμοποιήσετε
προς όφελός σας. Καμιά φορά, το μόνο που χρειάζεται είναι μια μικρή βοήθεια για να δεις
ότι τα όριά σου δεν είναι αυτά που νομίζεις, ότι τους κανόνες του παιχνιδιού μπορεί
να τους επιλέξεις εσύ και ότι πάνω από όλα δεν είσαι δημιούργημα των περιστάσεων
αλλά οι περιστάσεις είναι δημιούργημα δικό σου.

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Έχετε ποτέ αναφωνήσει αυτό το ρητό: «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα;». Ε λοιπόν
σας έχω καλά νέα! Τώρα που την έχετε είναι η τέλεια στιγμή! Εκμεταλλευτείτε ότι σας έμαθε
η ζωή με καλό η με κακό τρόπο και κάντε το τώρα σας το πιο συναρπαστικό και ευτυχισμένο
τώρα που μπορείτε. Δεν είστε πολύ μεγάλη ή μικρή, πολύ χαζή ή έξυπνη, πολύ δυναμική
ή ντροπαλή για τίποτε! Τώρα είναι η ώρα σας. Κοιτάξτε στο παρελθόν σας και δείτε
πόσα έχετε μάθει. Θα καταλάβετε ότι είστε σε θέση να κάνετε ό,τι θέλετε. Κάθε πάθημα είναι γνώση. Κάθε άνθρωπος είναι δάσκαλος. Τώρα λοιπόν που έχετε όλη τη γνώση
πως θα την χρησιμοποιήσετε;. Μην ξεχνάτε ότι κι η τωρινή στιγμή θα είναι κάποτε παρελθόν. Φροντίστε λοιπόν να είναι όπως την θέλετε. Είδα στο instagram κάτι που με έκανε να γελάσω πολύ: «Θεέ μου μακάρι όταν γεράσω να έχω το σώμα που τώρα δεν μου αρέσει!»
Αυτό που δεν μας αρέσει τώρα στο μέλλον θα είναι η καλύτερη εκδοχή μας. Γι αυτό, αγαπήστε
το τώρα, ενεργοποιηθείτε σε αυτό, εστιάστε την προσοχή σας σε αυτό και Κάντε ό,τι περνάει
από το χέρι σας να είναι υπέροχο! Το χθες έχει φύγει και το αύριο είναι αβέβαιο. Το τώρα είναι
το μόνο που έχουμε. Κλείστε τα μάτια σας για ένα λεπτό και νιώστε πόση δύναμη, πόση γνώση, πόσες ικανότητες έχετε μέσα στο νου και την ψυχή σας! Τώρα είναι  η κατάλληλη στιγμή!

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Συχνά συνειδητοποιούμε πόσο ευτυχείς είμαστε μέσα από τα μάτια των άλλων. Όταν αποφάσισα να δημιουργήσω το κοινωφελές σεμινάριο ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ, νόμιζα ότι θα έδινα κάτι πολύ σημαντικό στον κόσμο. Τρία χρόνια μετά, το σεμινάριο αυτό το έχουν παρακολουθήσει χιλιάδες άνθρωποι εντελώς δωρεάν κι έχει γίνει θεσμός… Μαντέψτε ποιος «παίρνει» τα περισσότερα από αυτό: Μα φυσικά εγώ! Οι λέξεις είναι πολλές… Αγάπη, ευγνωμοσύνη, θαυμασμό, αυτοπεποίθηση, δύναμη, γνώση, πρόκληση…. Με λίγα λόγια, γεμίζει η καρδιά μου, νιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου, βγαίνω χαρούμενη και γεμάτη! Δεν πιστεύω στην ανιδιοτέλεια. Πιστεύω στο ειλικρινές δόσιμο, από την καρδιά, αυτό που μας γεμίζει και μας κάνει να ξεχνάμε τα προβλήματά μας.

Αφιερώστε τρεις από τις τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες του χρόνου σας σε ενεργή φιλανθρωπία: προσφέρετε εθελοντική εργασία σε κάποιο φιλανθρωπικό ίδρυμα ή οργανισμό: το Κέντρο Ειδικών Ατόμων «ΧΑΡΑ», το ΠΙΚΠΑ, το Γηροκομείο, το Θεραπευτικό Ιππικό Όμιλο, το Ορφανοτροφείο. Το συναίσθημα ολοκλήρωσης που θα σας κατακλύσει είναι μοναδικό.

Βρείτε αφορμή για δώρα, για γιορτή, για να εκφράσετε τα συναισθήματά σας: μπορεί ο Άγιος Βαλεντίνος να σας φαίνεται μια χαζή εμπορική γιορτή, είναι όμως μια ευκαιρία να βγείτε από τη ρουτίνα σας, να εκφράσετε τα συναισθήματά σας, να κάνετε ανακωχή, να δώσετε.
Δώστε γιατί θα σας κάνει χαρούμενους ή ίδια η πράξη κι όχι η ανταμοιβή της. Δώστε για εσάς,
για να κοιτάτε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και να τον βλέπετε να λάμπει από το φως της μοιρασιάς!

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Είμαστε κομμάτι των γονιών μας και αυτοί επίσης κομμάτι από εμάς! Μας έδωσαν τη ζωή και όλη τους την αγάπη και έκαναν ό,τι καλύτερο ήξεραν και μπορούσαν για εμάς. Τώρα είναι η σειρά μας να τους ανταποδώσουμε έστω και λίγη από όλη αυτή την άνευ όρων αγάπη.

Αν έχουμε την τεράστια τύχη να έχουμε ηλικιωμένους στην οικογένειά μας μπορούμε να μάθουμε πολλά από τη μεγάλη τους πείρα και σοφία και να απολαύσουμε την αγάπη και την παρέα τους και επίσης να τους προσφέρουμε την ποιότητα ζωής, την άνεση και τη στοργή που τους αξίζει. Μπορούμε να καθιερώσουμε συνήθειες που μας φέρνουν πιο κοντά όλους μας, κάνοντας μια προσπάθεια να περάσουμε το μέγιστο δυνατό ποιοτικό χρόνο μαζί τους, είτε στο σπίτι είτε έξω.

Θα σας δώσω ένα προσωπικό παράδειγμα. Με τη μητέρα μου αποφασίσαμε να κάνουμε οι δυο μας ένα ταξίδι κάθε χρόνο. Το πρώτο ήταν στο Παρίσι. Σε κάποια από τις βόλτες μας, πήγα να διασχίσω ένα δρόμο χαζεύοντας τις βιτρίνες. Φυσικά σταμάτησα λίγο πριν με πατήσουν τα αυτοκίνητα, κάτι που μου συμβαίνει καθημερινά άλλωστε! Τη στιγμή εκείνη όμως έγινε κάτι συγκλονιστικό: η μητέρα μου όρμησε να με σώσει με την αγωνία και τη λαχτάρα που το έκανε όταν ήμουν πέντε χρονών. Ξαφνικά, για ένα μόνο δευτερόλεπτο, ήμουν πάλι το μωρό της και ήταν πάλι η μαμά μου, το παντοτινό μου καταφύγιο. Συνειδητοποίησα τότε πόσο εύκολα μπορείς να ξανανιώσεις παιδί και πόσο παραμένουμε πάντα παιδιά στα μάτια των γονιών μας.

Όλοι έχουν τις παραξενιές τους, και αυτοί και εμείς. Αφήστε λοιπόν στην άκρη τις επικρίσεις, εκτιμήστε τους γονείς σας για την προσπάθειά τους και θυμηθείτε: έκαναν και κάνουν το καλύτερο που μπορούν. Μην ξεχνάτε, το να είσαι γονιός είναι η πιο δύσκολη δουλειά και δεν διδάσκεται πουθενά. Όσοι από εσάς είστε γονείς, το γνωρίζετε ήδη. Γι’ αυτό κανονίστε ένα οικογενειακό ταξίδι το χρόνο. Παρασύρετε τον μπαμπά σε μια απρογραμμάτιστη εξόρμηση για ουζάκι. Μοιραστείτε μια βόλτα για ψώνια με τη μαμά. Οργανώστε τους ένα πάρτυ έκπληξη για την επέτειο του γάμου τους. Πηγαίνετέ τους σε μια εκδήλωση που θα τους αρέσει και κανονίστε να πιείτε ένα ποτήρι σαμπάνια πριν και να μοιραστείτε ένα ωραίο δείπνο μετά. Προσφέρετέ τους σήμερα αυτά που θα θέλατε να απολαύσετε από τα παιδιά σας στο μέλλον.

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Στο ξεκίνημα της σχέσης, κάθε τι μοιάζει ιδανικό και ρόδινο. Ωστόσο, βλέπετε σιγά-σιγά τους εαυτούς σας να γίνεται εκείνο το ζευγάρι που καβγαδίζει και κάνει ο ένας πίσω από την πλάτη του άλλου υπαινικτικές παρατηρήσεις.

Στην πραγματικότητα και αν τα περιστατικά αυτά συμβαίνουν χωρίς να υπάρχει κανένα περιθώριο βελτίωσης της σχέσης, είστε πιθανότατα στο όριο να διαλύσετε τη σχέση σας και να χωρίσετε. Ευτυχώς, η ελπίδα δεν είναι χαμένη αφού κάποιοι ειδικοί για τις σχέσεις μοιράζονται ορισμένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι στις προβληματικές σχέσεις και προτείνουν πώς να τα διαχειριστείτε, αν τα έχετε κάνει.

1. Η συνεχής σύγκριση:
Οι σύντροφοι σε μία προβληματική σχέση, βρίσκουν συνεχώς τους εαυτούς τους να συγκρίνουν τις συμπεριφορές τους στο παρόν, με τις συμπεριφορές τους όταν πρωτογνωρίστηκαν. Η ψυχολόγος Anne Crowley λέει:

«Ένας σύζυγος σε ένα δυστυχισμένο γάμο μπορεί να παραπονιέται: ‘Συνήθιζες να είσαι τόσο ρομαντικός/η!’. Δυστυχώς η απάντηση από την άλλη μεριά είναι συχνά αμυντική: «Ναι αλλά αυτό ήταν πριν αποκτήσουμε 3 παιδιά!»

Η λύση στη συνεχή σύγκριση είναι να ανακαλύψετε τι συμβαίνει όταν λέτε στο σύντροφό σας ότι σας λείπει. Η Anne λέει: «Πολλές φορές αυτό που αναζητάμε με τον/την σύντροφό μας είναι η στενή σχέση και ο θυμός το μόνο που εξυπηρετεί είναι να τον διώξει μακριά. Η επικοινωνία είναι η γέφυρα για μια στενή σχέση. Όταν νιώθουμε ενωμένοι με το ταίρι μας, νιώθουμε αγαπημένοι και πολύτιμοι».

2. Η παθητική επιθετικότητα:
Η παθητική επιθετικότητα μπορεί να οδηγήσει σε διαζύγιο. Αν ο σύντροφός σας επιδεικνύει περιφρονητική συμπεριφορά, πιθανότατα θα δέχεστε αρνητικά συναισθήματα και το ζήτημα θα κλιμακώνεται. Και οι δύο θα αποχωρείτε σιωπηλά, αναθεματίζοντας ο ένας τον άλλο.

Η συμβουλή είναι: «Να είστε πιο ευγενικοί στον τρόπο διαφωνίας σας, προσέξτε το πώς του ενός η στάση είναι μεταδοτική. Αντί να έχετε μια ανταγωνιστική στάση, σταματήστε να αναπαράγετε αυτή την κακή συμπεριφορά. Ακούστε με σεβασμό και προσπαθήστε να ανακαλύψετε τι ακριβώς προσπαθεί να πει ο σύντροφός σας».

3. Θέλοντας να έχετε πάντα τον τελευταίο λόγο:
Η σχέση με κάποιον που θέλει συνέχεια να έχει δίκαιο ή να έχει κάθε φορά τον τελευταίο λόγο είναι πολύ κουραστικό, ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να σας οδηγήσει στο χωρισμό. Η συμπεριφορά αυτή εξηγείται ως εξής: «Προσπαθούν να υποτιμήσουν τον άλλο με το να τον ντροπιάζουν, να τον εκφοβίζουν, με το να τον ξεπερνούν σε εξυπνάδα ή αποκλείοντάς τον. Αν είστε ο σύντροφος, ο οποίος συνεχώς προσπαθεί να είναι σωστός, αναρωτηθείτε: ‘Τι είναι πιο σημαντικό για το έταιρο ήμισυ μου σχετικά με αυτό το θέμα; Τι γίνεται με αυτό που εγώ δεν βλέπω;’. Αυτό θα αλλάξει τη δυναμική της σχέσης από ανταγωνιστική σε συμμαχική και η αυθεντική περιέργεια σε μία σχέση είναι αφοπλιστική και δημιουργεί οικειότητα. Θα σας φέρει πίσω στην ίδια ομάδα».

4. Η συνεχής ενασχόλησή σας με το τηλέφωνο:
Πολλοί από εμάς είναι ένοχοι για αυτό και παρόλο που ίσως μοιάζει αβλαβές, οι συνέπειες είναι επιβλαβείς στη σχέση σας. Η συνεχής ενασχόληση με το κινητό, στέλνει ένα ισχυρό μη λεκτικό μήνυμα στο έτερο ήμισυ σας: «Ο,τιδήποτε κάνω στο κινητό μου είναι πολύ πιο σημαντικό από εσένα». Είναι προτιμότερο να το απενεργοποιείτε και να το βάζετε σε σιωπηλή λειτουργία, ειδικά όταν βγαίνετε για φαγητό. Αυτό επιτρέπει στο σύντροφό σας να έχει την πλήρη προσοχή σας και στέλνει το μη λεκτικό μήνυμα ότι αυτή την ώρα το μαζί είναι σημαντικό.

5. Να αφήνετε τη σχέση σας να γίνει επίπεδη:
Προκειμένου να προστατεύσετε τους εαυτούς σας από το να γίνετε ένα δυστυχισμένο ζευγάρι, χρειάζεται να προσπαθείτε να μοιράζεστε νέες και συναρπαστικές εμπειρίες. Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν: «Τόση πολλή παθητική, απομονωμένη δραστηριότητα, όπως το να παρακολουθείτε τηλεόραση, να σερφάρετε στο διαδίκτυο ή να διαβάζετε συνέχεια, μπορεί να διαβρώσει την αίσθηση της σύνδεσης της σχέσης και να δελεάσει τα ζευγάρια να μπουν σε ένα κύκλο αποδέσμευσης».

Η πρόταση των ειδικών είναι να δοκιμάσετε κάτι νέο μαζί ή να προγραμματίζετε μαζί τακτικά ραντεβού και εξόδους τα βράδια. «Η καινοτομία έχει αποδειχθεί ότι τονώνει τη σύνδεση στη σχέση μέσω του κυκλώματος ανταμοιβής στον εγκέφαλό μας που διεγείρει τα συναισθήματα της ευχαρίστησης, της επιθυμίας και των κινήτρων», εξηγούν οι ειδικοί.

6. Ξεχνώντας τη σχέση σας:
Η Anne υποστηρίζει: «Η ζωή μας αλλάζει όταν παντρευόμαστε ή δημιουργούμε μια σοβαρή σχέση. Ίσως το επίκεντρο της προσοχής της συζύγου να στρέφεται πλέον στα παιδιά και ο σύζυγος να αισθάνεται παραμελημένος ή ο σύζυγος να εργάζεται πολύ, μέχρι αργά και η σύζυγος να νιώθει μόνη. Αρχίζουμε να προσποιούμαστε και δεν νιώθουμε πια δεμένοι, ενωμένοι πια».

Προτείνει να δείχνετε την εκτίμησή σας στο σύντροφο ή τη σύντροφό σας. «Πείτε και δείξτε ότι νοιάζεστε. Κάντε παύση όταν ο/η σύντροφός σας έρχεται σπίτι για να τον καλωσορίσετε και να τον/την αγκαλιάσετε. Να είστε στοργικοί. Βοηθά στο να σφυρηλατήσετε τη σύνδεση και την εγγύτητα. Είναι μια υπενθύμιση ότι ο σύντροφός σας είναι ένας και μοναδικός».

7. Η έλλειψη αγγίγματος:
Η Alicia Clark λέει να μην υποτιμάμε ποτέ τη δύναμη του αγγίγματος, ακόμα και των τόσο απλών, όπως το παιχνιδιάρικο τσίμπημα και το κράτημα των χεριών σε δημόσιους χώρους. «Το ανθρώπινο άγγιγμα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του δεσίματος και έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει τα επίπεδα της οξυτοκίνης στον εγκέφαλο – ή όπως αλλιώς λέγεται της ορμόνης ‘του αγκαλιάσματος’ – που με τη σειρά της διευκολύνει τη σύνδεση», εξηγεί.

«Αν είστε σε μια σχέση, βεβαιωθείτε ότι κάνετε κάποια μικρά πράγματα: να φιλιέστε όταν αποχαιρετίζεστε, να αγκαλιάζεστε πιο συχνά ή απλά να κρατάτε έστω για λίγο το χέρι του συντρόφου σας όταν οδηγείτε ή παρακολουθείτε τηλεόραση. Θα δείτε ότι κάνει τη διαφορά».

Πηγή: www.psychologynow.gr 

Καταλαβαίνω τι σημαίνει φόβος. Αν φοβάστε δικαιούστε να το φοβάστε με όσο πάθος και δύναμη θέλετε και είμαι η τελευταία που θα σας κατακρίνω. Αν όμως θέλετε να ξεπεράσετε αυτό το φόβο, πρέπει πάνω από όλα να ξεπεράσετε το φόβο του τι μπορεί να συμβεί. Ξέρετε τι εννοώ. Τις περισσότερες φορές φοβόμαστε το άγνωστο, ένα κακό ενδεχόμενο που δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε, μια αρνητική έκβαση που έχει γιγαντωθεί μέσα στο κεφάλι μας και μας κάνει να μένουμε στην «περίμετρο ασφαλείας μας». Υπάρχουν πολλές τεχνικές να ξεπεράσει κανείς τους φόβους του αλλά δύσκολα διαρκούν αν δεν είναι ξεκάθαρο το όφελος. Γι αυτό θέλω να σας θυμίσω τα 5 θετικά πράγματα που θα συμβούν μόλις κάνετε κάτι που φοβάστε:

1) Θα τονίσετε (δεν φαντάζεστε πόσο!) την αυτοπεποίθησή σας. Κάθε στόχος που πετυχαίνουμε θρέφει τη αυτό-αξία μας και άρα την πίστη στις ικανότητές μας.

2) Θα ξέρετε! Κάντε αυτό που φοβάστε. Τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει την ένταση, ούτε καν την ύπαρξη του φόβου. Αν όλα πάνε στραβά, θα ξέρετε τι να μην ξανακάνετε άρα δεν θα υπάρχει αιτία να το φοβάστε.

3) Θα μειώσετε ή θα εξαλείψετε μια πηγή άγχους. Η άγνοια δημιουργεί την αίσθηση απειλής και γι αυτό προκαλεί μεγάλο άγχος.

4) Θα διευρύνετε τους ορίζοντές σας και το πεδίο δυνατοτήτων σας. Το «δεν μπορώ» σας στερεί πολλές πηγές χαράς και πολλές ευκαιρίες.

5) Θα γίνεται πηγή έμπνευσης για άλλους

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Στις μέρες μας οι περισσότεροι αισθανόμαστε συνέχεια αγχωμένοι και φυσικά βιώνουμε όλες τις αρνητικές σωματικές και ψυχικές συνέπειες αυτής της κατάστασης. Παρ’ όλα αυτά, είναι στο χέρι μας να περιορίσουμε το στρες, που καραδοκεί να στοιχειώσει τη ζωή μας. Πώς; Με τη βοήθεια ενός αλφαβητικού οδηγού, που περιλαμβάνει τις συμβουλές των ειδικών.

Α. Αναπνοή
Ο διαλογισμός παράγει αισθήματα ευτυχίας και γαλήνης, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που μελέτησε την επίδραση του διαλογισμού στον εγκέφαλο βουδιστών μοναχών. Ο επικεφαλής της έρευνας, καθηγητής Richard Davidson από το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, εξηγεί ότι καθώς το πρώτο βήμα του διαλογισμού είναι η αναπνοή, μπορούμε όλοι να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε τουλάχιστον αυτήν. Κατ’ αρχάς, χρειάζεται να βρούμε ένα ήσυχο μέρος. Μπορούμε να ξαπλώσουμε ή να κάτσουμε οκλαδόν και στη συνέχεια να κλείσουμε τα μάτια και να επικεντρωθούμε στο σημείο ανάμεσα στα μάτια (στο μέτωπό μας) ή στην αναπνοή μας. Φροντίζουμε να εισπνέουμε και να εκπνέουμε από τη μύτη και μετράμε τη διάρκεια της εισπνοής και της εκπνοής μας, ώστε η δεύτερη να είναι διπλάσια της πρώτης. Ξεκινάμε την αναπνοή μας από το κάτω μέρος της κοιλιάς, ανεβάζοντάς τη σιγά-σιγά προς τα πάνω, μέχρι τον λαιμό.

Β. Βότανα
Η βαλεριάνα, η πασιφλόρα και το μελισσόχορτο είναι τα γνωστότερα όπλα στη φαρέτρα της φύσης κατά του στρες. Τα βρίσκουμε εύκολα, σε διάφορες μορφές, και δεν έχουμε παρά να τα δοκιμάσουμε, λαμβάνοντας πρώτα τη γνώμη κάποιου ειδικού.

Γ. Γυμναστική
Βοηθά διπλά, τόσο γιατί η σωματική άσκηση περιορίζει το στρες και συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων με πιο θετική διάθεση, όσο και επειδή μειώνει την αντίδραση του εγκεφάλου στο στρες μακροχρόνια -σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου του Πρίνστον-, γεγονός που μας επιτρέπει να χειριζόμαστε καλύτερα τις δύσκολες καταστάσεις όταν αυτές προκύπτουν. Ακόμα περισσότερο μάλιστα βοηθά η άσκηση που γίνεται σε ανοιχτό χώρο, όπως διαπίστωσε σκοτσέζικη έρευνα.

Δ. Δέχομαι
Μαθαίνουμε να δεχόμαστε ό,τι δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Άλλωστε, το να αγχωνόμαστε για ό,τι δεν περνάει από το χέρι μας δεν έχει καμία αξία. Είναι καλύτερο να επενδύσουμε την ενέργειά μας στο να συνειδητοποιήσουμε τι και γιατί συνέβη και να αντιδράσουμε καλύτερα και ψυχραιμότερα αργότερα.

Ε. Εμψύχωση
Αφήνουμε τις τύψεις και τις ενοχές στο πλάι και συνειδητοποιούμε ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε η κινητήρια δύναμη του εαυτού μας και πρέπει να τον φροντίζουμε και να τον εμψυχώνουμε προκειμένου να είμαστε ήρεμοι και να νιώθουμε καλά.

Ζ. Ζώα
Όσοι αγαπάμε τα ζώα και μας αρέσει να περνάμε χρόνο μαζί τους γνωρίζουμε ότι καταφέρνουν να μας μειώσουν το στρες. Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον το επιβεβαιώνει, αποκαλύπτοντας ότι οι νέοι που ασχολούνται με τα άλογα παρουσιάζουν σημαντική μείωση των επιπέδων του στρες.

Η. Ηρεμία
Η ηρεμία σε όλες τις εκφάνσεις και τις έννοιές της είναι πολύ σημαντική. Γενικά είναι σκόπιμο να ρίξουμε τους ρυθμούς μας για να αντιμετωπίσουμε το στρες. Οι σημερινοί άνθρωποι είμαστε πιο αγχώδεις και για τον επιπρόσθετο λόγο ότι είμαστε πιο βιαστικοί από ό,τι στο παρελθόν. Ένα παράδειγμα θα μας πείσει: Σύμφωνα με ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Χερτφορντσάιρ, κινούμαστε 10% γρηγορότερα κατά μέσο όρο από ό,τι πριν από μία δεκαπενταετία.

Θ. Θρησκεία
Η πίστη στον Θεό μπορεί να μειώσει τα επίπεδα του στρες, γιατί παρέχει ένα ψυχολογικό στήριγμα σε κάποιους ανθρώπους, την αίσθηση ότι ανήκουν σε μία κοινωνική ομάδα που τους υποστηρίζει, αλλά και την πεποίθηση ότι μία μεγαλύτερη δύναμη φροντίζει για εκείνους. Έτσι μειώνεται το στρες που νιώθουν.

Ι. Ιατρική βοήθεια και παρέμβαση
Το χρόνιο στρες προκαλεί κατάθλιψη, έχουν επιβεβαιώσει οι έρευνες των ειδικών. Αν, λοιπόν, νιώθουμε να βυθιζόμαστε σε μία στενοχώρια που διαρκεί υπερβολικά, είναι καθημερινή και επιπλέον η ένταση των συναισθημάτων είναι ανυπόφορη, δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στην καθημερινότητά μας, δεν νιώθουμε ικανοποίηση από τίποτε, έχουμε προβλήματα με την όρεξη και τον ύπνο μας, είμαστε συνέχεια κουρασμένοι και δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε, χρειάζεται να επισκεφτούμε έναν ψυχίατρο προκειμένου να εκτιμήσει την κατάσταση και, αν το κρίνει απαραίτητο, να μας χορηγήσει αντικαταθλιπτικά.

Κ. Κοινωνικότητα
Ένα υποστηρικτικό κοινωνικό δίκτυο μας βοηθά να νιώθουμε λιγότερο στρες. Στις μέρες μας οι άνθρωποι είμαστε πιο στρεσαρισμένοι και για τον επιπλέον λόγο ότι τείνουμε να ζούμε μοναχικές ζωές. Το να είμαστε με αγαπημένους ανθρώπους μάς βοηθά να χαλαρώσουμε. Επίσης, έχουμε σε κάποιον να αποταθούμε όταν τα πράγματα δυσκολέψουν και χρειαστούμε βοήθεια και υποστήριξη.

Λ. Λογική
Η αλήθεια είναι ότι όταν μιλάει το στρες ο νους μας σωπαίνει και δυσκολευόμαστε να δούμε τα πράγματα και τις καταστάσεις λογικά και στη σωστή τους διάσταση. Και όμως, κάθε φορά που αισθανόμαστε αγχωμένοι, θα πρέπει να κάνουμε ακριβώς αυτό: να προσπαθούμε να δούμε τα πράγματα λογικά και να καταρρίψουμε τα όσα το στρες μάς «βάζει» να σκεφτόμαστε.

Μ. Μοναξιά
Αν θέλουμε να βρούμε την εσωτερική μας ηρεμία, είναι σκόπιμο να επιζητήσουμε και λίγη μοναξιά. Το να είμαστε με άλλους ανθρώπους για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ασχέτως με το πόσο αγαπητοί και ενδιαφέροντες είναι για εμάς, έρχεται σε ασυμφωνία με τον βιοψυχολογικό μας ρυθμό. Το να περνάμε χρόνο μόνοι μας, π.χ. διαβάζοντας ένα βιβλίο, ακούγοντας την αγαπημένη μας μουσική ή πηγαίνοντας μία μεγάλη μοναχική βόλτα, μας βοηθά να ξαναβρούμε τον εσωτερικό μας συγχρονισμό.

Ν. Ναι
Λέμε «ναι» σε ό,τι μας ευχαριστεί, μας χαλαρώνει και μας ξεκουράζει. Μπορεί να είναι η εξοχή, ο χορός, ο εθελοντισμός, το να ξεκινάμε καινούργια πράγματα και να δοκιμάζουμε τις δυνατότητές μας.

Ξ. Ξεφάντωμα
Όπως και αν το δούμε, όταν διασκεδάζουμε και περνάμε καλά, έχουμε μετά περισσότερες δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες. Μπορεί να μας βοηθήσει το να ακολουθούμε ένα χόμπι, να βγαίνουμε συχνότερα, ή ακόμα και κάτι πιο απλό,  όπως το να χαμογελάμε και να φοράμε χρωματιστά ρούχα καθημερινά.

Ο. Όχι
Είναι μία απλή λέξη, αλλά μπορεί να κάνει θαύματα κατά του άγχους. Είναι ζωτικής σημασίας για να μας βοηθήσει να οργανώσουμε τη ζωή μας και τα όσα μπορούμε να φέρουμε σε πέρας. Δεν έχει μόνο να κάνει με τη δουλειά, αλλά και με τους φίλους και την οικογένειά μας. Αν μας φαίνονται πολλά όσα μας ζητάνε, δεν έχουμε παρά να πούμε «όχι» με αποφασιστικότητα.

Π. Προσαρμοστικότητα
Η προσαρμοστικότητα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά εκείνα που διαχωρίζουν τον άνθρωπο από τα ζώα, επειδή είναι απαραίτητο να χρησιμοποιεί κανείς τη λογική και να έχει παράλληλα υψηλή νοημοσύνη ώστε να μπορεί να προσαρμόζεται. Ο στόχος θα είναι να προσαρμοστούμε στις καινούργιες συνθήκες και να ενταχθούμε σε μία νέα κατάσταση επιβιώνοντας συναισθηματικά και πρακτικά και διατηρώντας την προσωπικότητά μας.

Ρ. Ρεφλεξολογία 
Η ρεφλεξολογία υπόσχεται ότι με ειδικές πιέσεις στα δάχτυλα των ποδιών μπορεί να μειώσει το στρες. Επιπλέον, το μασάζ βοηθά στον περιορισμό της μυϊκής έντασης και -σύμφωνα με έρευνες- στη μείωση των επιπέδων της ορμόνης του στρες, της κορτιζόλης.

Σ. Σεξ
Μειώνει τα επίπεδα των ορμονών του στρες και το άγχος και μας βοηθά να τα βγάλουμε πέρα. Από την άλλη πλευρά, το στρες περιορίζει την ικανότητά μας να αποδώσουμε στο σεξ. Συνεπώς, σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να προτιμάμε το σεξ από το στρες.

Τ. Ταξινόμηση
Το να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας, να τις ταξινομήσουμε και να τις βάλουμε σε μία σειρά, συνειδητοποιώντας τι έχει πραγματικά σημασία για εμάς και για τι αξίζει να διαταράσσουμε κάθε φορά την ηρεμία μας, θα μας βοηθήσει πολύ. Αν το σκεφτούμε καλά, θα δούμε ότι είναι πολύ λίγα αυτά που πράγματι αξίζουν να μας στρεσάρουν.

Υ. Ύπνος
Σύμφωνα με γερμανική έρευνα, όσοι κοιμούνται μόνο 6 ώρες έχουν υψηλότερα επίπεδα κορτιζόλης στο αίμα κατά 50%. Το ιδανικό είναι να προσπαθούμε να κοιμόμαστε 8 ώρες καθημερινά. Το πρόβλημα, βέβαια, είναι ότι το ίδιο το στρες προκαλεί αϋπνία, οπότε ίσως χρειαστούμε βοήθεια σε μια τέτοια περίπτωση.

Φ. Φιλοσοφία 
Αν το φιλοσοφήσουμε, θα συνειδητοποιήσουμε ότι δεν κερδίζουμε τίποτε με το να υποβάλλουμε τον εαυτό μας σε στρεσογόνες καταστάσεις. Ένας πολύ καλός τρόπος να παραμένουμε ήρεμοι  είναι το να φροντίζουμε να κρατιόμαστε μακριά από τις «κακοτοπιές». Είναι, δηλαδή, σκόπιμο να αποφεύγουμε όσους και όσα γνωρίζουμε από πριν ότι χαλάνε την ηρεμία μας. Επειδή, όμως, είναι μία λύση συχνά βραχυπρόθεσμη, καλό είναι να ασχοληθούμε με τη «συστηματική απευαισθητοποίηση» από αυτό που μας αγχώνει. Μπορούμε, για παράδειγμα, να εκθέτουμε τον εαυτό μας σε φανταστικές καταστάσεις που θα μας έκαναν να αγχωθούμε και σιγά-σιγά να τις απομυθοποιήσουμε.

Χ. Χιούμορ
Το χιούμορ και το γέλιο μάς κάνουν πάντα να αισθανόμαστε καλύτερα. Κάνουν τα πράγματα να μοιάζουν λιγότερο σημαντικά και ανυπόφορα. Επίσης, το γέλιο φαίνεται να μειώνει τις ορμόνες του στρες στον οργανισμό.

Ψ. Ψυχοθεραπεία
Αν βλέπουμε ότι όλα τα άλλα δεν μπορούν να βοηθήσουν και το στρες στοιχειώνει τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας, μειώνοντας παράλληλα σημαντικά την ποιότητά της, τότε είναι σκόπιμο να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό. Ειδικά η γνωσιακή- συμπεριφοριστική θεραπεία, θα μας βοηθήσει να μάθουμε να βλέπουμε τα προβλήματά μας με άλλο μάτι και να υιοθετήσουμε μηχανισμούς για να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα και τα απρόοπτα.

Ω. Ω-3 λιπαρά οξέα
Τα ω-3 λιπαρά οξέα, που προέρχονται από τα ψάρια, όπως και όλα τα αντιοξειδωτικά, οι βιταμίνες, τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία που μπορούμε να πάρουμε αν ακολουθούμε τη μεσογειακή διατροφή (χαρακτηρίζεται από κατανάλωση άφθονων φρέσκων λαχανικών και φρούτων, ελαιολάδου και προϊόντων ολικής άλεσης), προστατεύουν τον οργανισμό μας από τη βλαβερή επίδραση του στρες.

Πηγή: www.vita.gr

Το να τρώμε φαγητό που απολαμβάνουμε μπορεί να μας φτιάξει τη διάθεση και να μας κάνει να νιώσουμε ικανοποιημένοι και χαλαροί. Ωστόσο, το να τρώμε τα αγαπημένα μας τρόφιμα μπορεί μερικές φορές να οδηγήσει σε αρνητικά συναισθήματα, όπως ενοχές και τύψεις. Πώς μπορούμε να ελαχιστοποιήσουμε τις αρνητικές και να μεγιστοποιήσουμε τις θετικές επιδράσεις των τροφίμων στη διάθεσή μας;
Η αρχή της ευχαρίστησης

Το φαγητό είναι μία από τις απολαύσεις της ζωής, και, αν ήταν δυνατόν, θα καταναλώναμε τρόφιμα που απολαμβάνουμε και θα αποφεύγαμε εκείνα που αποστρεφόμαστε. Έχει αποδειχθεί
ότι η κατανάλωση των αγαπημένων μας τροφίμων μπορεί να ενεργοποιήσει την απελευθέρωση των β-ενδορφινών, οι οποίες είναι γνωστό ότι βελτιώνουν τη διάθεση.¹ Εντούτοις, η ελκυστικότητα των τροφίμων δεν σχετίζεται μόνο με τις αισθητήριες ιδιότητές τους∙ εξαρτάται επίσης από το πόσο πεινασμένοι είμαστε, την προηγούμενη εμπειρία μας από την κατανάλωσή τους και τις κοινωνικές περιστάσεις στις οποίες καταναλώνονται. Με άλλα λόγια, ο σωστός τύπος τροφίμων, στον σωστό χρόνο με τη σωστή παρέα μας κάνει να νιώθουμε καλά.

«Έντονη επιθυμία για τρόφιμα»

Η έντονη επιθυμία για κάποια τρόφιμα, ή αλλιώς η παρόρμηση να φάμε συγκεκριμένα τρόφιμα, φαίνεται να είναι πολύ συχνή. Το 60 με 90% των ανθρώπων αναφέρουν έντονη επιθυμία για τρόφιμα ανάλογα με τον πληθυσμό που μελετάται. Είναι ενδιαφέρον ότι οι άνδρες και οι γυναίκες συνδέουν διαφορετικές συμπεριφορές και συναισθήματα σε αυτή την έντονη επιθυμία.² Οι άνδρες ερμηνεύουν συνήθως την έντονη επιθυμία για τρόφιμα ως υποκινούμενη από την πείνα, ενώ οι γυναίκες είναι πιθανότερο να την συνδέσουν με αρνητική διάθεση, όπως ανία και άγχος. Οι γυναίκες είναι επίσης πιθανότερο να παρουσιάσουν αρνητικά συναισθήματα, όπως ενοχή και τύψεις, μετά από την απόλαυση των ποθητών τροφίμων.

Ο Δρ. Peter Rogers, ένας πειραματικός ψυχολόγος στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ, εξηγεί: «Συχνά, τα επιθυμητά τρόφιμα είναι «απαγορευμένα τρόφιμα», όπως η σοκολάτα. Εάν αποφεύγουμε συνειδητά να καταναλώνουμε αυτά τα τρόφιμα, η επιθυμία να τα καταναλώνουμε μεγαλώνει, έως ότου ενδώσουμε τελικά στον πειρασμό. Μετά από την κατανάλωση των τροφίμων, το άτομο νιώθει ενοχές και τύψεις και αποφασίζει να μην τα ξαναφάει».

Νυστάζετε;

Οι επιδράσεις των μεμονωμένων θρεπτικών συστατικών στα τρόφιμα έχουν μελετηθεί ευρέως, αλλά δεν υπάρχει μέχρι τώρα καμία ξεκάθαρη ομοφωνία για την επίδραση που έχουν αυτές οι θρεπτικές ουσίες στη διάθεση. Για παράδειγμα, ο αριθμός των μελετών που δείχνουν ότι οι υδατάνθρακες προκαλούν στους ανθρώπους τα αισθήματα της χαλάρωσης και της νύστας είναι ίδιος με τον αριθμό εκείνων που δεν μπορούν να βρουν κανένα στοιχείο ότι οι υδατάνθρακες έχουν επιπτώσεις στη διάθεση.³ Ο λόγος θα μπορούσε να είναι ότι διαφορετικά άτομα αντιδρούν διαφορετικά σε αυτές τις θρεπτικές ουσίες, όπως συμβαίνει με την καφεΐνη. Η ευαισθησία στην καφεΐνη φαίνεται να ποικίλει μεταξύ των ατόμων. Μερικά άτομα μπορούν να καταναλώσουν αρκετά φλιτζάνια καφεϊνούχων ποτών στη διάρκεια μερικών ωρών και να μην αισθανθούν καμία επίδραση, ενώ άλλοι μπορούν να νιώσουν τις διεγερτικές επιδράσεις ακόμη και μετά από μία μόνο μερίδα.

Μεγάλες προσδοκίες

Ενώ μπορεί να υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ των τροφίμων και της χημείας του σώματός μας, ο αντίκτυπος των προσδοκιών μας σχετικά με τη διατροφική μας συμπεριφορά δεν μπορεί να υποτιμηθεί. Παραδείγματος χάριν, αν η κατανάλωση ενός συγκεκριμένου τροφίμου ή ποτού βελτιώνει κανονικά τη διάθεση ή την επαγρύπνησή μας, το κάνει ακριβώς επειδή το αναμένουμε, ακόμα κι αν το ενεργό συστατικό λείπει!⁴
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η γεύση των τροφίμων και η ευχαρίστηση της κατανάλωσής τους μπορούν να βελτιώσουν τη διάθεση και την ευεξία μας. Αλλά η ισχυρά θετική επίδραση της κατανάλωσης των «κακών αλλά νόστιμων» τροφίμων συχνά υπονομεύεται από την ενοχή. Ο Δρ. Rogers μας δίνει την παρακάτω συμβουλή για να μας βοηθήσει να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη των τροφίμων στη βελτίωση της διάθεσης.

«Το σημαντικότερο πράγμα είναι να ξεφορτωθούμε οποιαδήποτε συναισθήματα ενοχής σχετικά με το φαγητό. Για να το κάνουμε αυτό, πρέπει να φτιάξουμε τη σχέση μας με τα τρόφιμα και να αναπτύξουμε ρεαλιστικές υγιεινές συνήθειες διατροφής. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τρόπους για τη διαχείριση της κατανάλωσης των αγαπημένων μας τροφίμων, ώστε να μεγιστοποιηθεί η ευχαρίστηση που μας παρέχουν χωρίς να γίνεται υπερκατανάλωση.»

Το Food Today θα ασχοληθεί σε ένα μελλοντικό τεύχος με συγκεκριμένες επιδράσεις διαφόρων θρεπτικών συστατικών στη διάθεση.

Βιβλιογραφικές αναφορές
1.Drewnowski A (1997) Taste preferences and food intake. Annual Reviews of Nutrition. 17; 237-53
2.Weingarten HP & Elston D (1991) Food cravings in a college population. Appetite 17; 167-175
3.Reid M & Hammersley R (1999) The effects of carbohydrates on arousal. Nutrition Research Reviews 12; 3 -23
4.Flaten MA & Blumenthal TD (1999) Caffeine-associated stimuli elicit conditioned responses: an experimental model of the placebo effect Psychopharmacology 145; 105-112

Πηγή: www.eufic.org

Μ αρέσει πολύ ένα ρητό που αποδίδεται στο Βούδα: “Το πρόβλημα είναι πως νομίζουμε ότι έχουμε άφθονο χρόνο”. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να πούμε αντικειμενικά αν ο χρόνος μας είναι πολύς ή λίγος γιατί η έννοια του χρόνου είναι εντελώς υποκειμενική. Σκεφτείτε πόσο αργά περνάνε 10 λεπτά όταν ανυπομονείτε να δείτε κάποιον που αγαπάτε. Θυμηθείτε πόσο γρήγορα περνάνε όταν περνάτε καλά. Ακόμη θυμάμαι να παίζω με τους φίλους μου και ο μπαμπάς μου να λέει: σε “10 λεπτά φεύγουμε”, κι αυτά τα 10 λεπτά να περνάνε σαν μια μόνο αναπνοή.

Αυτό που δεν χωράει υποκειμενικότητα είναι το Τώρα. Το Εδώ και το Τώρα.

Κάθε μέρα είναι μια καινούρια ευκαιρία, είναι η δεύτερη ευκαιρία που συχνά αναζητάμε και είναι μια ευκαιρία να γιορτάσουμε.

Άδραξε το σήμερα. Άδραξε  το λεπτό. Είναι το μόνο που έχεις. Το παρελθόν έχει ήδη συμβεί. Μπορείς να μάθεις από αυτό αλλά δεν ωφελεί να ζεις σε αυτό ή να το κουβαλάς μαζί σου σαν σιδερένιες αποσκευές. Το μέλλον δεν έχει έρθει και είναι κρίμα να το προδιαγράψεις σύμφωνα με τις εμπειρίες του παρελθόντος. Άλλωστε, οι σκέψεις και οι πράξεις αυτής της στιγμής, δημιουργούν το μέλλον σου. Η ποιότητα της ζωής μας δεν είναι τίποτε άλλο από τη συσσωρευμένη ποιότητα, τη γεύση, την αίσθηση του κάθε Τώρα, της κάθε στιγμής. Αν το έχουμε αυτό στο μυαλό μας, ξαφνικά οι επιλογές μας γίνονται πιο προφανείς και μπορούμε να εστιάσουμε αβίαστα σε ό,τι μας κάνει πιο χαρούμενους, πιο χαλαρούς, πιο ισορροπημένους.

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Η αυτοεκτίμησή μας εξαρτάται κατά πολύ από την απάντηση που δίνουμε σε αυτές τις τρεις ερωτήσεις! Για να έχετε μια ποιο σαφή εικόνα κάντε την εξής απλή άσκηση: Βαθμολογείστε την αυτοεκτίμησή σας απαντώντας στις παρακάτω ερωτήσεις από το 1 έως το 10 (1= Καθόλου, 10 =Πάρα πολύ)

1. Πόσο αγαπάς τον εαυτό σου;
2. Πόσο προφυλάσσεις την υγεία σου;
3. Περνάς την ημέρα σου δημιουργικά κι ευχάριστα;
4. Νιώθεις ικανοποίηση από την εργασία σου;
5. Πόσο γυμνάζεις το σώμα σου;
6. Έμαθες κάτι νέο σήμερα; Χτες; Μια καινούρια λέξη, κάτι από τον κλάδο της ιατρικής, κάτι καινούριο πάνω στη δουλειά σου;
7. Βρίσκεσαι με ανθρώπους που σου κάνουν καλό στο σπίτι, στη δουλειά, στο γυμναστήριο;
8. Σε στηρίζουν οι κοντινοί σου άνθρωποι;
9. Κοιμάσαι καλά το βράδυ;
10. Οι σχέσεις σου σε ικανοποιούν;

Αν οι περισσότερες απαντήσεις σου είναι κάτω από 5, τότε σου συνιστώ να ασχοληθείς σοβαρά με τον εαυτό σου και να τον κάνεις προτεραιότητα για τουλάχιστον ένα τρίμηνο!

Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις είναι η διαύγεια του μυαλού και η αυτοεκτίμηση μας. Ένας πολύ καλός τρόπος να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας είναι να δημιουργήσουμε και να επαναλάβουμε δηλώσεις όπως: «αντιμετωπίζω ότι μου έρχεται με καθαρότητα μυαλού», “φροντίζω τον εαυτό μου με αγάπη και συμπόνια”,  “βάζω ξεκάθαρα όρια και προφυλάσσω τον εαυτό μου με αποτελεσματικότητα”. Αν προσθέσουμε και το χαμόγελο μας, αυτός θα είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε ό,τι μας τύχει.

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Όλοι έχουμε μέσα μας πολλές πτυχές και εκφάνσεις του εαυτού μας. Ανάλογα με τις Περιστάσεις, κάποια από αυτές υπερισχύει βοηθώντας μας να προχωρήσουμε, αποτρέποντάς μας από λάθη ή μπλοκάροντας και σαμποτάροντας τα θέλω μας. Όλες αυτές είναι εκδοχές του εαυτού μας και πρέπει να τις αναγνωρίσουμε για να μπορέσουμε να τις δαμάσουμε. Μια αγαπημένη μου εκδοχή είναι αυτή του Εσωτερικού μας Μικρού Παιδιού. Όλοι έχουμε ένα μικρό παιδί κρυμμένο μέσα μας, με όλα τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες ενός … μικρού παιδιού.

Κι αυτό το μικρό παιδί είναι αθώο και δημιουργικό, ενίοτε φοβισμένο αλλά και εγωκεντρικό και πεισματάρικο. Θέλει την προσοχή μας, χρειάζεται να νιώσει ασφάλεια, θέλει να το υποστηρίξουμε και να πιστέψουμε σε αυτό. Θέλει όρια και διαβεβαιώσεις αλλά πάνω από όλα θέλει αγάπη, θέλει να νιώσει πως ό,τι και να γίνει, όσα λάθη κι αν κάνει, εμείς θα το αγαπάμε και θα είμαστε δίπλα του και θα το στηρίξουμε στις δυσκολίες και θα χαρούμε με τις επιτυχίες του.

Αναλογιστείτε για λίγο πώς φέρεστε στον εαυτό σας, πώς του μιλάτε, πώς τον περιγράφετε στους άλλους, πόσο τον υποστηρίζετε ή τον υπονομεύετε, πόσο τον αφήνετε να εκφραστεί ελεύθερα και να πάρει ρίσκα με τη βεβαιότητα πως “ό,τι κι αν συμβεί θα τα καταφέρετε…μαζί!”.

Αν αυτό ήταν το παιδί σας, θα του φερόσασταν το ίδιο; Ή θα το αγκαλιάζατε με αγάπη και υπομονή και ανοχή και ακόμη περισσότερη αγάπη;

Από την Dr.Νάνσυ Μαλλέρου

Συμβουλές για dating όταν είστε άνω των 45