Σεξ μετά τα 70; Ναι, ευχαριστώ!

Παρόλο που πολλοί μύθοι σιγά σιγά καταρρίπτονται, η σεξουαλική ζωή στην τρίτη ηλικία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται με προκατάληψη. Τα ίδια τα ηλικιωμένα ζευγάρια πολλές φορές λανθασμένα συμπεραίνουν το τέλος της σεξουαλικής τους ζωής μετά απο μια ορισμένη ηλικία.

Είναι πράγματι αλήθεια ότι με το γήρας, παρουσιάζονται μια σειρά από σωματικές και ψυχολογικές αλλαγές που επηρρεάζουν τον τρόπο αντίληψης της σεξουαλικότητάς μας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την αναιρούν. Η ενηλικίωση των παιδιών, η απώλεια φιλικών και συγγενικών προσώπων (ή ακόμα και του/της συντρόφου), οι μειωμένοι ρυθμοί της καθημερινότητας και η σωματική κώπωση μπορούν να μειώσουν την αυτοπεποίθηση και την επιθυμία των ηλικιωμένων, κάτι που δε βοηθά στον επαναπροσδιορισμό της σεξουαλικής τους ζωής.

Γενικά, συχνά παρερμηνεύουμε την έννοια της σεξουαλικότητας, επικεντρώνοντας μονάχα στη λειτουργία των γεννητικών οργάνων και κατά συνέπεια, στη σεξουαλική συνεύρεση. Αντιθέτως, πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τη σεξουαλικότητα πολύ πιο σφαιρικά, ως μια απόλαυση για όλο το σώμα, από την κορυφή ως τα νύχια, και όχι μόνο μαζί με το/τη σύντροφο αλλά και κατ’ιδίαν με τον εαυτό μας.

Είναι αλήθεια ότι κάποιες σωματικές ικανότητες περιορίζονται από τη φυσιολογική γήρανση και από τις επιπτώσεις ορισμένων ασθενειών που μπορεί να επηρεάσουν τις διάφορες φάσεις της σεξουαλικής ανταπόκρισης:

Στον άνδρα παρατηρείται μικρότερης έντασης και διάρκειας στύση, μικρότερης ποσότητας εκσπερμάτιση και η αίσθηση του οργασμού μπορεί να είναι λιγότερο έντονη από ότι σε νεαρότερη ηλικία. Από την άλλη, ασθένειες όπως ο διαβήτης, ή μια εγχείρηση προστάτη, που είναι αρκετά συνήθεις σε μεγάλες ηλικίες επίσης μπορούν να επηρεάσουν τη στύση.

Ως συνέπεια των ορμονικών αλλαγών της εμμηνόπαυσης, η ηλικιωμένη γυναίκα εμφανίζει κολπική ξηρότητα και το αιδοίο χάνει την ελαστικότητά του. Ακόμα, μετά από τη γέννα, οι μύες που απαρτίζουν το πυελικό έδαφος εξασθενούν, προκαλώντας εκτός από τη γνωστή μας ακράτεια ούρων, τη μείωση της ευαισθησίας των κολπικών τειχών και τη μείωση της αίσθησης τους οργασμού.

Χρειάζεται να λάβουμε επίσης υπόψιν ότι προβλήματα υγείας όπως οι μυικοί πόνοι, η αρθρίτιδα, ασθένειες των πνευμόνων και της καρδιάς μπορούν να επηρεάσουν τη συχνότητα των σεξουαλικών επαφών ή και τις στάσεις του σεξ που επιλέγουμε. Ωστόσο, (και αυτό είναι πολύ σημαντικό!) δεν έχουν περαιτέρω σοβαρότερες συνέπειες.

Παρόλα αυτά, όπως είπαμε στην αρχή του άρθρου μας, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα άτομα μεγάλης ηλικίας, κυρίως αφορούν στις γεννετήσιες σχέσεις, χωρίς όμως να τις παρεμποδίζουν εντελώς. Είναι καλύτερο να επικεντρωνόμαστε στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα του σεξ. Να επιδιδόμαστε περισσότερο στη φυσική επαφή, τις αγκαλιές, τα φιλιά, τα χαϊδέματα, το μασάζ. Να περιορίσουμε τη σημασία που έχει για εμάς η διείσδυση και να επικεντρωθούμε στην απόλαυση και τη συναισθηματική επικοινωνία με το/τη σύντροφό μας.

Σε αυτές τις ηλικίες συναναστρεφόμαστε με πολλά άτομα χωρίς σύντροφο, χωρισμένοι ή σε χηρεία, και πιθανότατα θέλουμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε το σεξ. Σε αυτήν την περίπτωση, είναι σημαντικό να κοινωνικοποιούμαστε, να βγαίνουμε και να γνωρίζουμε κόσμο, να κάνουμε νέους φίλους και να μην κλείνουμε την πόρτα σε νέες συναισθηματικές ή σεξουαλικές σχέσεις.

Από την άλλη, ακόμα και εάν έχουμε σύντροφο, είναι σημαντικό να μη χάνουμε την επαφή με την αυτοϊκανοποίηση και γενικότερα με το σώμα μας, εξερευνώντας το με κάθε τρόπο, όπως κάνοντας μασάζ και διεγείροντας ευαίσθητες ζώνες. Το να γνωρίζουμε το σώμα μας, βοηθάει στην αυτοεκτίμησή μας και μας επιτρέπει να μη χάνουμε την επαφή με τη σεξουαλικότητά μας, σε κάθε ηλικία!