Το τρέξιμο βλάπτει το πυελικό έδαφος;

Το τρέξιμο είναι μια αερόβια άσκηση, όπως ακριβώς η ποδηλασία, το περπάτημα πάνω-κάτω σε σκάλες ή η χρήση ελλειπτικών μηχανημάτων στα γυμναστήρια. Η διαφορά μεταξύ του τρεξίματος και αυτών των άλλων ασκήσεων είναι η πίεση που παράγεται μέσα στην κοιλιά κατά το τρέξιμο. Το πυελικό έδαφος, που βρίσκεται στο κάτω μέρος της κοιλιάς, είναι η δομή που δέχεται όλη την πίεση που προκαλείται από τους κραδασμούς του σώματός μας στο έδαφος όταν τρέχουμε.Μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες που αθλούνται τείνουν να έχουν πιο γυμνασμένο πυελικό έδαφος σε σχέση με τις γυναίκες που κάνουν καθιστική ζωή. Ωστόσο, η συχνότητα εμφάνισης ακράτειας ούρων σε νεαρά κορίτσια που κάνουν γυμναστική υψηλής έντασης είναι υψηλότερη από ό,τι σε νεαρά κορίτσια που κάνουν καθιστική ζωή. Το γεγονός ότι το πυελικό έδαφος είναι πιο γυμνασμένο δεν εγγυάται ότι δεν μπορεί να έχεις αυτού του είδους τα προβλήματα, καθώς εμπλέκονται πολλοί περισσότεροι παράγοντες: Έλλειψη δύναμης του πυελικού εδάφους, έλλειψη μυϊκού τόνου (που είναι κάτι διαφορετικό), υπερβολική κινητικότητα της ουρήθρας και της ουροδόχου κύστης, μη σωστό κλείσιμο της ουρήθρας, δραστηριότητα των νευρικών ινών…

Όταν τρέχουμε, ο μυϊκός ιστός της λεκάνης δέχεται την πίεση των κραδασμών του σώματός μας στο έδαφος.

Πρόσφατα δημοσιεύθηκε μια μελέτη που αξιολόγησε τις διαφορές του πυελικού εδάφους μεταξύ αθλητριών και γυναικών που κάνουν καθιστική ζωή. Διαπιστώθηκε ότι οι αθλήτριες έχουν μεγαλύτερη δύναμη στο πυελικό έδαφος, όπως έχουν δείξει προηγούμενες μελέτες, αλλά και μεγαλύτερη κινητικότητα της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας σε καταστάσεις αυξημένης πίεσης εντός της κοιλιάς. Αυτή η υπερβολική κινητικότητα θα μπορούσε να αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ακράτεια αλλά και για την πρόπτωση (πτώση των πυελικών οργάνων).

Τι πρέπει να αξιολογήσεις πριν τρέξεις;

Το ερώτημα που θα έπρεπε να θέσουμε στον εαυτό μας είναι αν οι γυναίκες που έχουν εντάξει στη ρουτίνα τους το τακτικό τρέξιμο στην καθημερινή τους ζωή μπορεί να κινδυνεύουν από προβλήματα του πυελικού εδάφους, καθώς ο ανταγωνιστικός αθλητισμός και πρωταθλητισμός δεν είναι το ίδιο με τον αθλητισμό για αναψυχή ή για τη βελτίωση της γενικής υγείας. Υπό αυτή την έννοια, όταν προσδιορίζεται αν το τρέξιμο μπορεί να είναι καλό ή κακό για το πυελικό έδαφος, πρέπει να ληφθούν υπόψη διάφορες πτυχές:

• Πώς είναι το πυελικό σου έδαφος;
• Πόση προσπάθεια κάνεις όταν τρέχεις; Δηλαδή, ποια είναι η ένταση της άσκησης;
• Πόση ώρα τρέχεις;

Δεν είναι το ίδιο να κατέβουμε τρέχοντας ένα βουνό και το ίδιο να τρέχουμε σε ένα ίσιωμα με αργό ρυθμό. Δεν είναι το ίδιο να τρέχουμε σε έναν αγώνα δρόμου και το να τρέχουμε για βόλτα, χαλάρωση και αποσύνδεση. Πρέπει να έχουμε υπόψη ότι το πυελικό έδαφος μπορεί να βρίσκεται σε ευάλωτη κατάσταση, λόγω προηγούμενων κυήσεων και τοκετών, χρόνιας δυσκοιλιότητας ή γενετικής, καθώς τα γονίδια καθορίζουν την ποιότητα των ιστών μας. Όλα αυτά μπορεί να σημαίνουν ότι το τρέξιμο σε ελαφριά έως μέτρια ένταση σε ίσιωμα για 20-30 λεπτά μπορεί να μην αποτελεί πρόβλημα για τις γυναίκες με ένα πυελικό έδαφος σε καλή κατάσταση, αλλά μπορεί να είναι η αιτία πρόπτωσης ή ακράτειας.

Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να ελέγχεις την κατάσταση του πυελικού σου εδάφους πριν ξεκινήσεις μια δραστηριότητα με κραδασμούς. Μετά την εξέταση, ο εξειδικευμένος επαγγελματίας θα είναι σε θέση να σε συμβουλεύσει αν είναι προτιμότερο να χρησιμοποιείς το ποδήλατο ή τα ελλειπτικά μηχανήματα στα γυμναστήρια παρά το τρέξιμο.

Πηγή: Δρ. Carolina Walker